Νίκος Τσανάκας: Ένας άνθρωπος φάρος για να θυμόμαστε πάντα πως ήταν και πώς πρέπει να είναι ο εκπαιδευτικός και ο μετασχηματιστικός ρόλος του μέσα στο σχολείο και την κοινωνία! Ο δικός μας Τσαν!

27 & 28 Ιούνη του 2023 Ένα διήμερο φωτός στην κοινωνικο -πολιτική καταχνιά των ημερών!
Ένα διήμερο του πιο όμορφου δρώμενου που έχουμε συμμετέχει τόσο για τη διάρκεια όσο και για την συναισθηματική φόρτιση, τους κεφάτους ανθρώπους, τις υπέροχες εικόνες, τις εμπειρίες, τις γεύσεις, τις μυρωδιές, τις πολλές ζωηρές παιδικές φωνές, το υπέροχο πηλιορείτικό τοπίο.

Με αφορμή τη συνταξιοδότησή του Νίκου: 120 άνθρωποι με αφετηρία το 1ο Δημοτικό Σχολείο Αναβύσσου, το σχολείο που υπηρέτησε επί 37 χρόνια ο Δάσκαλος, ανάμεσά τους παλιοί μαθητές με τις οικογένειές τους μέχρι και οι τελευταίοι μικροί μαθητές με τους δικούς τους γονείς, η αγαπημένη σύντροφος και τα παιδιά του, συνάδελφοι- φίλοι αλλά και δεκάδες, εκατοντάδες άλλοι που ταξίδεψαν μαζί μας νοερά συνοδεύσαμε τον Δάσκαλο στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Ζαγορά (το δασκαλοχώρι όπως του αρέσει να λέει! ), τιμώντας τον για την 40χρονη αδιάλειπτη αφοσίωση, αγάπη και προσφορά του στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση!

Κατά τη διάρκεια των διαδρομών που έπρεπε να διανύσουμε μέσα σε αυτές τις δύο μέρες, μπαινόβγαινε από το ένα στο άλλο στα 3 λεωφορεία που είχε βαφτίζει (ΠΗΛΕΑ, ΚΕΝΤΑΥΡΟ & ΙΑΣΟΝΑ καθότι δεν αντέχει τίποτα να είναι απρόσωπο!) μοιράζοντάς μας απλόχερα την αγάπη του.

Μέσα από τους πολλούς διαφορετικούς ρόλους: του δασκάλου, του συζύγου, του πατέρα, του συντρόφου, του φίλου, του συναδέλφου έδειχνε το νοιάξιμο για καθεμιά και καθέναν χωριστά με ένα άγγιγμα, με το ζεστό βλέμμα, το αγκάλιασμα, την βραχνή από την αγωνία και τον κόπο αλλά και λίγο παιχνιδιάρική- θεατρική φωνή του. Δυστυχώς η εγγονή αρρώστησε ξαφνικά και ο ρόλος του παππού μπήκε για λίγο στην άκρη.

Μας διηγήθηκε ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια, από την κοπιαστική αγροτική ζωή στο χωριό. Μας είπε ανέκδοτα της δικής του εποχής! Οι παλιότεροι γελάσαμε πολύ οι νεότεροι…μάλλον δεν κατάλαβαν. Για αυτούς είχε άλλα ανέκδοτα, ζωγραφιές, κουβεντούλες, πειράγματα. Από το μικρόφωνο του τουριστικού λεωφορείου έκανε το τελευταίο μάθημα μυθολογίας για τον Πηλέα, τον Αχιλλέα, την Έριδα, τους Κενταύρους. Είδαμε το Πήλιο μέσα από τα δικά του μάτια καθώς παρέδιδε το ομορφότερο βιωματικό μάθημα περιβαλλοντικής αγωγής και Γεωγραφίας.

Μας μίλησε με συγκίνηση για τη συμμετοχή του ως 15χρονου τότε μαθητή στην πρώτη κινητοποίηση διαμαρτυρία που οργανώθηκε από τους αγρότες της περιοχής για την χαμηλή τιμή των μήλων και τη μη απορρόφησή τους στην αγορά και την «επιχείρηση αδειάσματος του αδιάθετου καρπού» μπροστά στη νομαρχία. Η πρώτη επαφή με την αστυνομική βία, το ξύλο και το κυνηγητό.

Μετά μας αφηγήθηκε την εμπειρία στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λαμίας, ο στρατός, ο διορισμός στην Κίμωλο, ο έρωτας με τη μούσα Καλλιόπη ( κατά κόσμον Πίτσα!), η μετάθεση στο Γραμματικό, η προσωρινή εγκατάσταση στην Ανάβυσσο ( 37 χρόνια!!!) τα 3 παιδιά, τα εκατοντάδες μαθητάκια!

Το μεσημέρι της Τετάρτης 28/7 η πλατεία της Ζαγοράς ζωήρεψε από την παρουσία των δεκάδων χαρούμενων τιτιβισμάτων, τα εστιατόρια, τα καφενεία γέμισαν. Η βιβλιοθήκη και ο μητροπολιτικός ναός άνοιξαν για να μας υποδεχτούν και να μας ξεναγήσουν!

Φωτογραφηθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε, συγκινηθήκαμε, κλάψαμε, γελάσαμε ! Οι μαθήτριες/ες φώναζαν: «Νίκος Τσανάκας»….. ..τον είχα κι εγώ δάσκαλο! Το φώναξαν πολλές φορές για να επιστρέψουν την αξία του ανθρώπου-δώρου για όλες-όλους μας στον τόπο που τον γέννησε!

Χόρεψε για να μας τιμήσει και να μας ευχαριστήσει!

Στην επιστροφή μας έβαλε να γράψουμε….

Ο Δάσκαλος της καρδιάς μας, πρωτοπόρος εκπαιδευτικός έχει αφήσει παρακαταθήκη δεκάδες θεατρικά, γιορτές, προβολές ταινιών, εκδηλώσεις. Φιλοξένησε στη δική του Κυψέλη (εφημερίδα τάξης) ιδέες, σκέψεις έργα από τα μελισσάκια του. Εκπόνησε με περίσσια ευαισθησία δεκάδες προγράμματα περιβαλλοντικά και πολιτιστικά, διδάσκοντας μέσα από αυτά τη φύση, τον άνθρωπό, την κοινωνική αδικία, την προσφυγιά. Όλες οι δράσεις είχαν το βασικό χαρακτηριστικό  ότι σχεδιάζονταν και υλοποιούνταν για τα παιδιά, με τα παιδιά . Ο μοναδικός στόχος ήταν  να ανοίξουν οι ορίζοντές των μαθητών/τριών  αλλά και να επιδράσουν στην κοινωνία ευρύτερα. Ποτέ δεν πρόβαλε τη δουλειά του για προσωπική χρήση και ανταλλάγματα σε κάποια επαγγελματική τυπική εξέλιξη.

Με όλη του την ψυχή, με επιμονή και αγάπη για τη δουλειά του υπερασπίστηκε την παιδαγωγική ελευθερία έξω από κάθε νόρμα, πλατφόρμα, αξιολογικούς δείκτες και μόρια προγραμμάτων.

Αγαπά και τιμά τη γειτονιά και την πόλη που τον φιλοξενεί, όπως και το σχολείο του, συμμετέχοντας ενεργά σε θεατρικές και άλλες ομάδες και δράσεις.

Δίδαξε σε όλες τις ηλικίες τη πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά τα τελευταία… πολλά χρόνια αφιερώθηκε στις 2 πρώτες τρυφερότερες και ευαίσθητες τάξεις του δημοτικού.

Ο δικός μας Δάσκαλος άνθισε μέσα από τους αγώνες για παιδαγωγική ελευθερία σε ένα δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά. Ήταν μπροστάρης σε όλα τα μεγάλα γεγονότα της εκπαίδευσης: ΑΣΕΠ 1998, πολυήμερη απεργία 2006 (ήταν ο ένας από τους δύο που κρατούσαν το πανό του συλλόγου σε όλες τις διαδηλώσεις στη διάρκεια της απεργίας – φυσικά απεργός όλων των ημερών επί 6 εβδομάδες – μπροστά με το πανό ακόμα και στο απεργογλέντι του συλλόγου μετά την απεργία) , 2014-15 ενάντια στην αξιολόγηση-διάλυση του δημόσιου σχολείου όπως και την τελευταία διετία, στις συνελεύσεις, στις απεργίες, τις πορείες, τα συλλαλητήρια. Συμμετείχε για πολλά χρόνια στο σύλλογο μας Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης « Κ. Σωτηρίου» ως μέλος Δ.Σ. κι αντιπρόσωπος επί σειρά ετών στις Γενικές Συνελεύσεις της ΔΟΕ. Καθόρισε με την παρουσία και την ενεργό του συμμετοχή του όχι μόνο τις πολιτικοσυνδικαλιστικές αλλά και τις πολιτιστικές δράσεις του συλλόγου μας. Προσπαθούσε πάντα να μιλήσει στους/στις νέες/ους συναδέλφισσες/ους και να τις/τους φέρει κοντά στο σωματείο και τη συλλογική δράση.

Είναι χαρά, τιμή και μεγάλη τύχη για όλες, όλους εμάς τις/ τους συνδέλφισσες/ους που τον συναντήσαμε γιατί όταν μοιραστήκαμε μαζί του τα ωραία έγιναν ωραιότερα και τα δύσκολα γλύκαναν!

Ο δάσκαλος της καρδιάς μας είναι το ζωντανό παράδειγμα της προσφοράς χωρίς όρια!  Παράδειγμα για όλη την εκπαιδευτική κοινότητα που τον γνωρίζει.
Παράδειγμα που δείχνει ότι δεν υπάρχουν βαθμοί, δείκτες και νόρμες που μπορούν να μετρήσουν τον πραγματικό δάσκαλο και το έργο του. Όλες, οι εμείς οι συνοδοιπόροι-σύντροφοί/ισσες του στην εκπαίδευση του στέλνουμε την αγάπη μας και τον σεβασμό μας για όλα αυτά που έκανε και για αυτό που είναι!
Τον ευχαριστούμε για τη συμβολή και τη δράση του στο ρεύμα αγώνα που στήσαμε στο σωματείο μας! Είμαστε περήφανοι που ο Νίκος συμμετείχε και συνέβαλε στη συλλογικότητα και τη δράση της Ανεξάρτητης Κίνησης/Παρεμβάσεις στο σύλλογο Π.Ε « Κ. Σωτηρίου»

Του ευχόμαστε να είναι πάντα δημιουργικός και χαρούμενος και …. να μη μας ξεχνάει!!

Κι εμείς όταν ακούμε από εδώ και πέρα Ζαγορά Πηλίου θα σκεφτόμαστε ότι αυτός ο καταπράσινος ιστορικός τόπος των εύγευστων μήλων, των πλουσίων ευεργετών – εμπόρων αλλά και των μαχητικών κολίγων γέννησε και τον δικό μας ξεχωριστό δάσκαλο-συνοδοιπόρο. Ξέρουμε πού θα τον βρίσκουμε τώρα που συνταξιοδοτείται!

Θα βρεθούμε όλες,όλοι μαζί να τον τιμήσουμε και στο 3ημερο εκδηλώσεων που ετοιμάζονται 7,8, 9/7 στον προαύλιο χώρο τους 1ου Δ.Σ. Αναβύσσου!