Ο φόβος και τρόμος πολύ ακούγονται στον κλάδο αυτήν την περίοδο. Φοβούνται , λένε, ορισμένοι για το τι θα τους συμβεί αν δεν υποκύψουν στις επιθυμίες του υπουργείου για την αυτοαξιολόγη. Κατ αρχήν εγώ δεν νομίζω πως το επάγγελμα του δασκάλου ταιριάζει με το φόβο, γιατί δημιουργείς φοβισμένους πολίτες.
Αλλά τι έχουμε να φοβηθούμε ιδίως στην παρούσα συγκυρία; Τώρα που επιτέλους ακόμα και αυτή η ΔΟΕ εδέησε να προκηρύξει απεργία- αποχή από την αξιολόγηση. Μπορούν να τιμωρήσουν με οποιοδήποτε τρόπο κάποιον απεργό; Όχι, άρα όπως δηλώνουμε ότι συμμετέχουμε στην απεργία της ΓΕΣΕΕ ή της ΑΔΕΔΥ έτσι δηλώνουμε ότι συμμετέχουμε στην απεργία αποχή της ΔΟΕ όποτε μας ζητηθεί να κάνουμε κάτι σχετικό με αυτή .Αυτό ισχύει για όλους και για τους διευθυντές ακόμα, και χωρίς να έχει οικονομική επιβάρυνση. Παρ όλα αυτά κάποιοι ακόμα προφασίζονται ότι δήθεν φοβούνται. Δεν νομίζω ότι φοβόνται, μάλλον έχουν άλλους στόχους στο μυαλό τους.

Όπως το να προωθήσουν την καριέρα τους, ενδιαφερόμενοι μόνο για τον εαυτό τους. Τέτοιους δασκάλους δεν τους χρειαζόμαστε Ο κλάδος θα βρει τρόπο να τους αποβάλλει. Φοβούνται λένε οι διευθυντές τις κυρώσεις του Υπουργείου. Και στις κρίσεις ,τους αιρετούς δεν τους φοβούνται; Δεν φοβούνται ότι ακόμα και σε κυβερνητικό επίπεδο τα πράγματα έχουν πάρει κατεύθυνση αλλαγής και θα βρεθούν κατηγορούμενοι ότι συνεργάστηκαν με τις μνημονιακές κυβερνήσεις με ιδιαίτερο ζήλο ακόμα και όταν ο κλάδος είχε απεργία ;
Συνάδελφοι ο φόβος φυλάει τα έρμα . Ο φόβος ταιριάζει στους έρμους, στους μόνους αυτούς που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους , εμείς που δεν θέλουμε να ζούμε με το φόβο πρέπει να συσπειρωθούμε στα σωματεία μας ,στους συλλόγους μας και να στείλουμε το φόβο από εκεί που μας ήρθε.
Ελάτε όλοι να συσπειρωθούμε να ενισχύσουμε και να περιφρουρήσουμε την απεργία- αποχή μαζί με όλους τους δημόσιους υπάλληλους και να κάνουμε το φόβο να αλλάξει παρέα και να πάει στους υπουργούς γιατί αυτοί έχουν αφεντικά και μάλιστα πολύ αυστηρά, που αν δεν φανούν επιτυχείς θα τους στείλουν εκεί που έστειλαν και τον Αρβανιτόπουλο, την Διαμαντοπούλου και άλλους.
Εμείς οι μικροί αλλά οι πολλοί ας πάρουμε παράδειγμα τις νηπιαγωγούς που είπαν το μεγαλειώδες όχι τους και έδειξαν στον κλάδο το δρόμο της αξιοπρέπειας και του αγώνα. Αυτούς που δήθεν φοβούνται και τρέχουν να συνεργαστούν με το ξήλωμα των δωρεάν και δημόσιων αγαθών μόνο η χλεύη μας τους ταιριάζει,
(Ήδη συζητάν την παράταση της ανάρτησης του προγραμματισμού και των δράσεων της αυτοαξιολόγησης κι αυτό γιατί…. οι εκπαιδευτικοί ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ.)

Συνάδελφοι θα νικήσουμε, ήδη νικάμε !