ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Το Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. αποδέχθηκε κατά πλειοψηφία την παρακάτω πρόταση:

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ:

«Διαγραφή του Χρέους Τώρα!»

Η προτεραιότητα που αποκτά η αναδιάρθρωση του Δημόσιου χρέους επιβάλλει την ανάληψη άμεσων πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση διαγραφής του Δημόσιου χρέους. Άμεσα, του μέρους του χρέους που οφείλεται στην τρόικα και τους μηχανισμούς της και υπερβαίνει το 70% του συνολικού Δημόσιου χρέους.

Η άμεση παύση της εξυπηρέτησης του Δημόσιου χρέους, μέσα από την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, και η διαγραφή του στη συνέχεια επιβάλλεται προκειμένου να δημιουργηθεί ο απαραίτητος δημοσιονομικός χώρος που θα επιτρέψει την άσκηση της αναγκαίας κοινωνικής πολιτικής για την άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού και θα κάνει πράξη το στόχο της ανατροπής της λιτότητας. Η συνέχιση της εξυπηρέτησης του Δημοσίου χρέους (στο πλαίσιο του οποίου για το τρέχον έτος προβλέπεται η καταβολή 5,88 δισ. ευρώ για τόκους και η λήξη χρέους ύψους 16 δισ. ευρώ) σημαίνει ότι:

• η συντριπτική πλειοψηφία των ανέργων, που φθάνει ακόμη και το 82%, θα συνεχίσει να μην παίρνει επίδομα ανεργίας.
• οι απαραίτητες προσλήψεις και χρηματοδοτήσεις στους τομείς υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης και πολιτισμού θα αποτελούν μακρινό όνειρο.
• η αναγκαία υλοποίηση ενός γενναίου Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων παραπέμπεται στο αόριστο μέλλον.

Τα σχέδια των πιστωτών για επιμήκυνση των αποπληρωμών του Δημόσιου χρέους και μείωση του επιτοκίου πρέπει να απορριφθούν επειδή ισοδυναμούν με μετάθεση των αποπληρωμών για τις επόμενες γενιές, ενώ δεν προκαλούν καμιά ουσιαστική μείωση λόγω του ότι ήδη τα επιτόκια δανεισμού είναι πολύ χαμηλά. Διαιώνιση της υπερχρέωσης και μεταφορά των βαρών στις επόμενες γενιές σηματοδοτεί και το «παρκάρισμα» του Ελληνικού χρέους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μέσω της έκδοσης «διηνεκών ομολόγων» (perpetuities).

Η διαγραφή του Ελληνικού Δημόσιου χρέους ή θα είναι μονομερής, στη βάση των δικαιωμάτων που διατηρεί κάθε ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος ή θα είναι σε βάρος του Ελληνικού λαού. Η εμπειρία από το Ελληνικό πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων του 2012 (PSI+) ύψους 105 δισ. ευρώ καταδεικνύει ότι αυστηρή προϋπόθεση για να σημάνει ουσιαστική ελάφρυνση μια διαγραφή χρέους είναι να έχει σχεδιαστεί σε βάρος των πιστωτών, και να υλοποιηθεί παρά και ενάντια στη θέλησή τους. Το ίδιο συμπέρασμα υπογραμμίζει κι η πρόσφατη εμπειρία άλλων χωρών (Αργεντινή, Ισημερινός, Ρωσία, Ισλανδία) που παρά τις διαφορές τους διέγραψαν μονομερώς μέρος έστω των χρεών τους.

Η αναγκαία διαγραφή του Ελληνικού Δημόσιου χρέους μπορεί να αιτιολογηθεί, να θωρακισθεί από διεθνείς προσφυγές και να στηριχτεί στη βάση:

• Πρώτον, της επίκλησης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και της συντελεσθείσας ανθρωπιστικής καταστροφής από το 2010 ως το 2014, λόγω της ανόδου της ανεργίας (27%), της πτώσης μισθών και συντάξεων (40% κατά μέσο όρο μεταξύ 2010-2014), της μαζικής μετανάστευσης (άνω των 100.000 νέων), των μαζικών αυτοκτονιών (τουλάχιστον 5.000 από το 2011 λόγω οικονομικών προβλημάτων) κ.λπ.
• Δεύτερον, του λογιστικού ελέγχου του Δημόσιου χρέους από μια ανεξάρτητη επιτροπή ελεγχόμενη από την κοινωνία και τους φορείς της, δεδομένου ότι ειδικά το τμήμα του Ελληνικού χρέους που οφείλεται στην τρόικα είναι καταφανώς απεχθές: Το 92% των δόσεων (232 δισ. σε 252 δισ. ευρώ) επιστράφηκαν ξανά στους δανειστές ή δόθηκαν στις τράπεζες, οι δανειστές ήξεραν ότι τα χρήματα των δανείων δεν εξυπηρετούσαν τις ανάγκες του Ελληνικού λαού, ενώ οι κυβερνήσεις που υπέγραψαν τις δύο δανειακές συμβάσεις δεν είχαν καμιά νομιμοποίηση να αναλάβουν τέτοιο χρέος στο όνομα του Ελληνικού λαού.
• Τρίτον, λόγω των ευθυνών που έχουν οι ίδιοι οι δανειστές για την εκτίναξη του χρέους το οποίο από 299 δισ. ευρώ (115% του ΑΕΠ) τον Σεπτέμβριο του 2009 εκτινάχθηκε στα 317 δισ. ευρώ (175% του ΑΕΠ) στο τέλος του 2014.
• Τέταρτον, ως μια μορφή συμψηφισμού με τα χρέη της Γερμανίας από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (επανορθώσεις, αναγκαστικό δάνειο, κ.λπ.) που, σύμφωνα με αξιόπιστες διεθνείς εκτιμήσεις, ξεπερνούν το 1 τρισ. ευρώ.
• Πέμπτον, της πρόσφατης απόφασης της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. (9/2014), κατόπιν πρότασης της Αργεντινής, που αποδοκιμάζει το σημερινό απορυθμισμένο πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς ομολόγων και ζητά την προστασία των κυρίαρχων κρατών από τα «αρπακτικά κεφάλαια» («vulture funds»).

Η άμεση στάση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους, μέσω μονομερών ενεργειών και σε σύγκρουση με τους δανειστές πλήττει ευθέως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ε.Κ.Τ., τα κράτη μέλη και τους θεσμούς που δημιούργησε η Ε.Ε. από το 2010 (ΕΤΧΣ, ΕΜΣ). Πρόκειται για ένα αντιδραστικό πλαίσιο μηχανισμών, εφάμιλλων του Δ.Ν.Τ., που ως αποστολή τους έχουν να διασφαλίσουν ότι την κρίση χρέους θα πληρώσουν οι λαοί της Ευρώπης κι όχι οι ελίτ που την δημιούργησαν. Δική τους άλλωστε απόφαση ήταν η αλλαγή του προφίλ του Δημόσιου χρέους που από ομολογιακό στη συντριπτική του πλειοψηφία έγινε επίσημο ή διακρατικό στο μεγαλύτερο του μέρος, με αποτέλεσμα σήμερα άνω του 70% να οφείλονται στην τρόικα. Η αναγκαία διαγραφή του χρέους δεν στρέφεται κατά των Ευρωπαϊκών λαών, όπως λέγεται συχνά σε μια προσπάθεια να παραιτηθούμε από το αίτημα της διαγραφής. Τα δάνεια προς την Ελλάδα (όπως επίσης και τις άλλες χώρες που δανειοδοτήθηκαν στο πλαίσιο του μηχανισμού, π.χ. Κύπρος, Πορτογαλία, Ιρλανδία) δεν «έσωσαν» τον Ελληνικό λαό, αλλά τις τράπεζες και τις οικονομικές ελίτ, που πραγματικά διασώθηκαν. Οι λαοί της Ευρώπης αποτέλεσαν την ανθρώπινη ασπίδα που χρησιμοποίησαν Ε.Ε., Δ.Ν.Τ. και κυβερνήσεις για να αποκρύψουν την διάσωση των τραπεζών, που μόνο στην περίπτωση της Ελλάδας στοίχισε 211 δισ. ευρώ. Οι λαοί της Ευρώπης, άλλωστε, ποτέ δεν ρωτήθηκαν αν θέλουν να συμμετάσχουν στην διάσωση των τραπεζών!

Η αμφισβήτηση των συμφερόντων των «θεσμικών» πιστωτών (Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.) που με την διαγραφή του χρέους θα κληθούν να πληρώσουν την κρίση που δημιούργησαν, προϋποθέτει απειθαρχία και οδηγεί σε ρήξη με την ευρωζώνη και την Ε.Ε. Ακόμη κι έτσι:

• Το μακροχρόνιο οικονομικό όφελος που θα προκύψει από τη μονομερή διαγραφή του Ελληνικού Δημόσιου χρέους θα είναι μεγαλύτερο από το βραχυπρόθεσμο κόστος εξόδου. Ο χαμένος του Grexit δεν είναι η Ελλάδα, όπως επαναλαμβάνεται στο πλαίσιο μιας ιδεολογικής τρομοκρατίας, αλλά η Γερμανία και το ευρώ.
• Η δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης βιομηχανικής πολιτικής με μαζικές επενδύσεις σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας, χωρίς τις δεσμεύσεις των οδηγιών της Ε.Ε., θα επιτρέψει την ταχεία ανάπτυξη της οικονομίας και την δραστική μείωση της ανεργίας, μαζί με μέτρα όπως η μείωση των ωρών εργασίας κι η κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
• Η ακύρωση των δεσμεύσεων της Ε.Ε. για αιώνια λιτότητα, μέσω των προβλέψεων της οικονομικής διακυβέρνησης και του δημοσιονομικού συμφώνου για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, θα επιτρέψει την αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου.
• Η ανατροπή του περιορισμένης κυριαρχίας στο διηνεκές που επιβάλλουν Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη και Δ’ Ράιχ, μεταξύ άλλων και με τον κανονισμό 472/2013 αρ. 14 που προβλέπει ευρώ-επιτήρηση μέχρι την αποπληρωμή του 75% των δανείων, θα επιτρέψει στον λαό να ασκήσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα.

Η μονομερής διαγραφή του Ελληνικού Δημόσιου χρέους θα επιβληθεί στο πλαίσιο μιας ευρύτερης πολιτικής ρήξεων που θα περιλαμβάνει: Εθνικοποίηση των τραπεζών, με κοινωνικό έλεγχο και εγγύηση των καταθέσεων, όπως και άλλων στρατηγικών τομέων της οικονομίας, αποζημίωση ασφαλιστικών ταμείων, Ν.Π.Δ.Δ. και μικροομολογιούχων που ζημιώθηκαν από το PSI+, αναζήτηση ποινικών ευθυνών για όσους συνέβαλαν στην έκδοση ομολόγων σε ξένο δίκαιο, διαγραφή του ιδιωτικού χρέους των ανέργων, ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με στόχο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών κ.α.

Για το Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                    Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ                 ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, αντιστάθηκαν αποφασιστικά απέναντι στις πολιτικές της ακραίας λιτότητας, που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια. Ο ανυποχώρητος αγώνας των εργαζόμενων συνέβαλε αποφασιστικά στην απονομιμοποίηση των πολιτικών που οδήγησαν στην εξάπλωση της φτώχιας, της ανεργίας, στην ένταση του αυταρχισμού και στην κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Αυτές τις μέρες, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ΕΚΤ, η Ευρωζώνη και η Κυβέρνηση της Γερμανίας, επιμένουν να αγνοούν τη θέληση του ελληνικού λαού για ανατροπή των Μνημονίων και των νεοφιλελεύθερων αντεργατικών πολιτικών. Απαιτούν πλήρη συμμόρφωση στις “υποχρεώσεις”, δηλαδή στον τύπο και την ουσία των αντιλαϊκών προγραμμάτων.

– Την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων.
– Τη διαγραφή του χρέους, που αποτελεί όρο για την επιβίωση της χώρας, του λαού και των εργαζομένων.
– Την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας προς όφελος του λαού και των εργαζομένων και όχι για τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
– Την επανάκτηση του ελέγχου Δημόσιων Επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.
– Την κατάργηση των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων που ψηφίστηκαν τόσο κατά την περίοδο των μνημονίων, όσο και κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών.
– Τη ριζική αλλαγή του φορολογικού συστήματος, το οποίο με τις ρυθμίσεις που περιλαμβάνει, αλλά και με τη φοροδιαφυγή, τη φοροαποφυγή, τη φοροκλοπή και ταυτόχρονα με εξοντωτικά φορολογικά μέτρα σε βάρος των μισθωτών, των συνταξιούχων και των επαγγελματιών, υπηρετεί τα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ της χώρας μας.
– Την προώθηση όλων των αναγκαίων νομοθετικών ρυθμίσεων για την κατάργηση των «ελαστικών» μορφών απασχόλησης και για την κατοχύρωση σταθερής και μόνιμης εργασίας με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
– Τη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων για τις καταστροφές που προκάλεσε η χιτλερική θηριωδία στη χώρα μας.

– Άμεση επαναπρόσληψη όλων των εργαζόμενων που οδηγήθηκαν στην απόλυση και στη διαθεσιμότητα με αναπλήρωση των μισθολογικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους, με πλήρη απασχόληση. Επανίδρυση καταργημένων δομών και υπηρεσιών και ταυτόχρονη κατάργηση των αντίστοιχων μνημονιακών νόμων. Επανασύσταση κλάδων και θέσεων που καταργήθηκαν. Ανάκληση των ΚΥΑ και των προσωρινών πινάκων για μετακίνηση συναδέλφων.
– Κατάργηση του Ν. 4250/2014 για την «αξιολόγηση» και τον υποτιθέμενο επανέλεγχο των συμβάσεων που μοναδικό στόχο είχαν να οδηγήσουν χιλιάδες εργαζόμενους στη διαθεσιμότητα και στην απόλυση . Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. (Ν 4024/11, Ν 4142/13, Ν 3848/10, Ν 3679/10, ΠΔ 153/13 ).
– Παύση των πειθαρχικών και λοιπών διώξεων ενάντια σε εργαζόμενους που συμμετείχαν στην απεργία-αποχή που προκήρυξε η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. αλλά και των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που αντιστάθηκαν και συνέδραμαν στον αγώνα των εργαζομένων. Κατάργηση της ρύθμισης που χαρακτηρίζει πειθαρχικό παράπτωμα τη μη αυτο-απογραφή σε ηλεκτρονικές εφαρμογές.
– Κατάργηση των μνημονιακών νόμων που διαμόρφωσαν το αυταρχικό πλαίσιο για τους Δημοσίους Υπαλλήλους (Ν.4057/2012 και Ν.4093/12) και σε κάθε περίπτωση άμεση κατάργηση των διατάξεων που αφορούν την «υποχρεωτική αργία» και την «αναξιοπρεπή συμπεριφορά». Αναστολή των αργιών και των ποινών που έχουν επιβληθεί.
– Αυξήσεις στους μισθούς μας. Επανακατάταξη των Δημοσίων Υπαλλήλων σε μισθολογικά κλιμάκια και βαθμούς με βάση την πραγματική προϋπηρεσία. Κατάρτιση νέου Μισθολογίου που θα οδηγήσει στην αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών που υπέστησαν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο τα τελευταία χρόνια. Ακώλυτη μισθολογική – βαθμολογική εξέλιξη των Δημοσίων Υπαλλήλων με την άμεση κατάργηση της σχετικής μνημονιακής διάταξης και την κατάργηση της σύνδεσης βαθμού-μισθού με την αξιολόγηση.
– Κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης των απεργών.
– Νέες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με στόχο την επαρκή στελέχωση των Δημόσιων Υπηρεσιών με προτεραιότητα σε Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση και σε όλες τις δομές που συμβάλλουν στην άμβλυνση των κοινωνικών συνεπειών της κρίσης. Κατάργηση των επισφαλών μορφών εργασίας με ταυτόχρονη ένταξη των εργαζομένων με πλήρη μισθολογικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά και εργασιακά δικαιώματα.
– Υπεράσπιση του δημόσιου ασφαλιστικού συνταξιοδοτικού συστήματος και του συστήματος δημόσιας υγείας. Σταδιακή αποκατάσταση, μέσω αυξήσεων, των μεγάλων απωλειών στις συντάξεις. Άμεση χρηματοδότηση όλων των ταμείων (ΜΤΠΥ, ΕΤΕΑ, ΤΠΔΥ) για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προς τους δικαιούχους.
– Άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των χαρατσιών που επιβλήθηκαν στους μισθωτούς και συνταξιούχους.
– Υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς.
– Επαναλειτουργία της ΕΡΤ, ΟΕΚ, ΟΕΕ, ΟΠΑΔ, ΙΓΜΕ κλπ και επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων.

1. Οργάνωση συγκεντρώσεων και συλλαλητηρίων για την προβολή και τη διεκδίκηση λύσεων στα παραπάνω αιτήματα. Διερεύνηση της δυνατότητας συμπόρευσης με άλλες συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις (συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα, επαγγελματικούς φορείς, επιστημονικές ενώσεις, συνταξιούχους, ανέργους κλπ).
2. Πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων των σωματείων με ευθύνη των Ομοσπονδιών με θέματα: α) ενημέρωση και συζήτηση των εκτιμήσεων της Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. για την πορεία αντιμετώπισης των αιτημάτων μας μετά τις συναντήσεις με κυβερνητικούς παράγοντες β) πρωτοβουλίες σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο για τη διεκδίκηση λύσεων των προβλημάτων μας.
3. Συμμετοχή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. σε ευρύτερες κοινωνικοπολιτικές πρωτοβουλίες όπως “Διαγραφή του χρέους τώρα”, “Επιτροπή για το λογιστικό έλεγχο του χρέους”, “Άμεσο κλείσιμο των Κέντρων Κράτησης Μεταναστών” κλπ.
4. Διοργάνωση σύσκεψης Ομοσπονδιών που έχουν απολυμένους και σε διαθεσιμότητα εργαζομένους, καθώς και των αντίστοιχων συντονιστικών για συνδιαμόρφωση της τελικής πρότασης μας για την επαναπρόσληψη των απολυμένων και σε διαθεσιμότητα συναδέλφων καθώς και των αναγκαίων δράσεων για την προώθησή της.