2 Απριλίου 2015

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Στην τελευταία ‘Εκτακτη Γ.Σ. του Συλλόγου που πραγματοποιήθηκε στις 30/3 δεν υπήρξε απαρτία (συγκεντρωθήκαμε περίπου 20 συνάδελφοι) και ακολούθησε συνεδρίαση ανοιχτού Δ.Σ. Καταρχήν, όπως κάνουμε πάντα, απευθύνουμε κάλεσμα προς όλους να είμαστε παρόντες στις Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου. Θα πρέπει όλοι να προβληματιστούμε ιδιαίτερα για το γεγονός, ότι ενώ ο Σύλλογος έχει ως μέλη του πάνω από 800 Συναδέλφους παρουσιάζεται αυτή η εικόνα στις Γ.Σ. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να επισημάνουμε ότι και στη λειτουργία του Συλλόγου υπάρχει σοβαρό ζήτημα όταν δεν υπάρχουν αποφάσεις Γ.Σ., γιατί οι αποφάσεις του Δ.Σ. δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να τις αντικαταστήσουν ούτε έχουν την ίδια βαρύτητα.
Οι θέσεις μας όπως διατυπώθηκαν σε γενικές γραμμές έχουν ως εξής.
Το τελευταίο κείμενο του Δ.Σ. του Συλλόγου σε σχέση με τις γενικότερες και τις εκπαιδευτικές εξελίξεις ψηφίστηκε μόνο από την πλειοψηφία των μελών της Ανεξάρτητης Κίνησης, μιας πλειοψηφίας που δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια σύνθεσης-όπως πάντοτε γίνεται σε όλα τα σωματεία και στο δικό μας- πάνω και στις δικές μας προτάσεις, για τις οποίες σας έχουμε ενημερώσει.
Σε σχέση με τη λειτουργία του Δ.Σ. Είμαστε ένα πρωτοβάθμιο σωματείο εκπαιδευτικών και δεν έχουμε καμία υποχρέωση να τοποθετούμαστε για κάθε θέμα που προκύπτει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν είμαστε γραφείο τύπου κανενός κόμματος-ή μήπως είμαστε;- για να απαντούμε στο κάθετι. Ούτε και οι Συνάδελφοι μας έχουν ψηφίσει-εξουσιοδοτήσει, για να λύσουμε όλα τα προβλήματα της χώρας. Όμως αναγκαίο είναι να έχουμε-και ως παρατάξεις- θέσεις για τα κεντρικά πολιτικά θέματα, με ιδεολογικές αναφορές και θεωρητικές αφετηρίες και βεβαίως να παρακολουθούμε στενά τα εκπαιδευτικά θέματα σε όλα τα επίπεδα.
Εμείς δεν εκπροσωπούμε κανένα κόμμα, δεν ήμασταν υποψήφιοι ποτέ με κανένα κόμμα, δε δηλώσαμε υποστήριξη σε κανένα κόμμα και δεν έχουμε καμία δέσμευση έναντι κανενός. Η μόνη μας προσδοκία και επιθυμία είναι η εκπροσώπησή σας στη βάση των κοινών μας θέσεων.
Με καθαρότητα λέμε ότι είμαστε υπέρ της κοινής πορείας της χώρας μας με την Ευρώπη και δε βλέπουμε ως θετική εξέλιξη το να αποκοπεί από το ευρύτερο κοινωνικό και ιστορικό ευρωπαϊκό πλαίσιο. Θα παλέψουμε για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε., γεγονός που θα οδηγήσει και στις αλλαγές πολιτικών, οι οποίες δεν έρχονται όσο επικρατούν νεοφιλελεύθερες δυνάμεις που ασκούν ακραίες μονεταριστικές πολιτικές. Αυτό άλλωστε, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, επιθυμεί και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Στις τελευταίες εκλογές, με εξαίρεση το ΚΚΕ που με συνέπεια τηρεί μια συγκεκριμένη στάση, οι υπόλοιποι ακροαριστεροί κομματικοί σχηματισμοί (Ανταρσύα, κ.α.) που ζητούσαν την αποχώρηση της χώρας από την Ε.Ε., με ό,τι αυτό συνεπάγεται, συγκέντρωσαν μικρότερο ποσοστό, για παράδειγμα, από την «‘Ενωση Κεντρώων». Αυτή είναι μια πραγματικότητα, δεν είναι δημοσκόπηση. Εμείς, Συνάδελφοι, με ποιες θέσεις θα πάμε; Με ακραίες θέσεις χωρίς ερείσματα; Θα κάνουμε τέτοιες επιλογές;
Εδώ προκύπτει και ένα πολύ σοβαρό θέμα σε σχέση και με τις αποφάσεις του Δ.Σ. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι εκτός κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι. Θεωρούμε ότι για κεντρικά πολιτικά ζητήματα όπως τα παραπάνω, δεν μπορεί να παίρνει αποφάσεις μονομερώς η πλειοψηφία, στηριζόμενη σε μια συγκυριακή συνδικαλιστική πλειοψηφία που όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι πολιτική και βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία τόσο με την πλειοψηφία των Συναδέλφων όσο και με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Αν το πράγμα φτάσει στο απροχώρητο και προκύψει αποχώρηση από την Ε.Ε. όλοι μαζί θα την αντιμετωπίσουμε όμως δεν μπορεί να αποτελεί την πρώτη μας επιλογή.
Ζητούμε τη διαγραφή του χρέους, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να αποπληρωθεί στο σύνολό του. Η διαχείριση όμως αυτού του σύνθετου θέματος δεν μπορεί να γίνει από εμάς.
Σε σχέση με τα θέματα της εκπαίδευσης. Όπως σταθήκαμε απέναντι σε κάθε κυβέρνηση το ίδιο θα κάνουμε και τώρα, όπου μπορούμε να βρούμε κοινό τόπο και να προχωρήσουμε θέματα θα το κάνουμε και στις περιπτώσεις που θα χρειαστεί να συγκρουστούμε δε θα έχουμε κανένα δισταγμό.
Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι το υπουργείο Παιδείας δεν ακολουθεί μια επιθετική αντιεκπαιδευτική πολιτική. Αυτό προκύπτει από μια σειρά θεμάτων ή και δηλωτικών προθέσεων όπως η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων, το πάγωμα της αξιολόγησης, τις ρυθμίσεις για το πειθαρχικό δίκαιο, την ενίσχυση του Συλλόγου Διδασκόντων (επιλογή Δ/ντή), κ.α. ‘Ομως είναι γεγονός ότι ακολουθεί μια ανερμάστιστη τακτική, με πολλές δηλώσεις που συχνά αλληλοαναιρούνται χωρίς να έχει πάρει σαφείς θέσεις για πολύ σοβαρά θέματα όπως την κάλυψη των κενών, τα ζητήματα της σχολική στέγης, το μισθολογικό-βαθμολογικό ξεπάγωμα κ.α. Θα δούμε και το πολυνομοσχέδιο που σύντομα θα κατατεθεί και θα τοποθετηθούμε ανάλογα.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι στον διάλογο που ήδη διεξάγεται για το μεγάλο νομοσχέδιο το οποίο, σύμφωνα με το υπουργείο, θα διαμορφωθεί το Φθινόπωρο, το σύνολο του Κλάδου και της εκπαιδευτικής κοινότητας θα πρέπει να λάβει μέρος. Εμείς οι εκπαιδευτικοί να καταθέσουμε τις προτάσεις μας, οι οποίες να είναι παραγωγικές και με επιστημονική τεκμηρίωση για όλα τα θέματα (υποχρηματοδότηση, στελέχωση σχολικών μονάδων, αναλυτικά προγράμματα, σχολικά εγχειρίδια, οργάνωση και λειτουργία της διοικητικής πυραμίδα, κ.λ.π.). Μέσα σ’ όλα αυτά αντικείμενο διαλόγου να αποτελέσει και το θέμα της αξιολόγησης με όρους κοινωνικής λογοδοσίας. Ασφαλώς με τις προϋποθέσεις που έχουμε βάλει κατά το προηγούμενο διάστημα, τη στοχοθεσία της ανατροφοδότησης και όχι της τιμωρητικότητας και της ακώλυτης βαθμολογικής και μισθολογικής εξέλιξης. Χρονικό ορόσημο για τον διάλογο εντός της εκπαιδευτικής κοινότητας να είναι το συνέδριο της ΔΟΕ τον Ιούνιο με το νέο Δ.Σ. που θα εκλεγεί και θα αναλάβει να εφαρμόσει τις αποφάσεις που θα ληφθούν. Αν και αυτή η κυβέρνηση επιλέξει τον δρόμο της προηγούμενης ασφαλώς και θα συγκρουστούμε. Πάντως η στείρα άρνηση και το όχι σε όλα δε μας ταιριάζει ως επιστήμονες και δεν περπατάει και σε επίπεδο κοινωνίας.
Θετικό είναι να βλέπει και να συναντά η πολιτική ηγεσία του υπουργείου άτομα και φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας, όμως το γεγονός της πολυδιάσπασης στην έκφραση των θέσεών μας και στο ποιος τελικά τις εκφράζει, είναι βούτυρο στο ψωμί του υπουργείου, καθώς μπορεί άλλα να λέει στον έναν άλλα στον άλλο και τελικά συνεννόηση να μην υπάρχει.
Σε ό, τι αφορά τις κινητοποιήσεις. Κατ’ αντιστοιχία το ίδιο συμβαίνει και σε επίπεδο κινητοποιήσεων. Αν κάθε τρεις και λίγο μια ομάδα-κατηγορία Συναδέλφων μας καλεί και σε μία κινητοποίηση είναι ορατός ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε έναν εκφυλισμό της όποιας αγωνιστικής διάθεσης και δυναμισμού θα έχουμε καταφέρει να πετύχουμε.
‘Αποψή μας είναι, με γνώμονα και τις εξελίξεις που θα διαμορφωθούν, να κάνουμε την επιλογή της ενιαίας έκφρασης και να παλέψουμε για την ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ. Δε χρειάζονται κινητοποιήσεις με την παραμικρή ευκαιρία που και την αγωνιστικότητα του Κλάδου οδηγούν σε κάμψη και οι Συνάδελφοι δε συμμετέχουν. Σε πρώτη φάση προκρίνονται μορφές κινητοποιήσεων σε τοπικό επίπεδο, στις Δ/νσεις Π.Ε., παραστάσεις διαμαρτυρίας σε επίπεδο Υπουργείου Παιδείας, απογευματινά συλλαλητήρια και όταν κριθεί σκόπιμο να προχωρήσουμε σε απεργιακή κινητοποίηση με στόχο τη συμμετοχή της μεγάλης πλειοψηφίας των Συναδέλφων.

ΕΝΟΤΗΤΑ-ΑΓΩΝΑΣ-ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ