ΑΠ: 157/ 13-5-2015               Προς : Δήμο Λαυρεωτικής, Δ/νση ΠΕ Αν. Αττικής

Κοιν: Συλλογο Γονέων Ειδικού Δ. Σχολείου και Νηπιαγωγείου, Ειδικό Δημοτικό και Ειδικό Νηπιαγωγείο Λαυρίου

ΘΕΜΑ: Για τη λειτουργία του Ειδικού Νηπ/γείου και του Ειδ. Δημ. Σχολείου Λαυρίου

Με βάση το γεγονός ότι εκδηλώθηκε η πρόθεση από τη μεριά του Δήμου Λαυρεωτικής, να γίνει μετακίνηση του Ειδικού Δημοτικού και Νηπιαγωγείου Λαυρίου σε άλλο κτίριο, προκειμένου να λειτουργήσει ο δεύτερος βρεφονηπιακός σταθμός του Δήμου στο χώρο που σήμερα στεγάζονται αυτά, και με βάση την ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων των σχολείων μέσα από την οποία εκφράζεται η οργή τους, για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται το Ειδικό Σχολείο, και η αγωνία τους, για την τύχη των παιδιών τους, θέλουμε να δηλώσουμε τα εξής:

Τα ειδικά σχολεία επιτελούν ένα πολύ σπουδαίο έργο σε πολύ δύσκολες συνθήκες καθώς, ενώ οι ανάγκες στην κοινωνία με παιδιά με ειδικές ανάγκες πολλαπλασιάζονται, η πολιτεία συνολικά διατηρεί υποβαθμισμένη την ειδική αγωγή και κατά βάση οδηγεί σε απόγνωση τους γονείς, που, στις περισσότερες περιπτώσεις, καλούνται να λύσουν μόνοι τους το πρόβλημά τους, καταφεύγοντας στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Επί χρόνια, το Υπ. Παιδείας κρατάει αδιόριστους χιλιάδες συναδέλφους, ακάλυπτες τις οργανικές θέσεις ειδικής αγωγής, δεν ιδρύει νέες, δε στελεχώνει τα σχολεία με όλο το αναγκαίο προσωπικό (δασκάλους, νηπιαγωγούς, ειδικότητες, βοηθητικό προσωπικό).
Σ΄αυτή τη δύσκολη κατάσταση, που αντιμετωπίζουν συνολικά η δημόσια ειδική αγωγή και τα ειδικά σχολεία, έρχεται να προστεθεί και η έλλειψη πρόβλεψης δημόσιου, σύγχρονου, ασφαλούς και με όλες τις αναγκαίες προδιαγραφές κτιρίου για τη λειτουργία των ειδικών σχολείων στο Δήμο Λαυρεωτικής.
Τα ειδικά σχολεία αποτελούσαν το “φτωχό συγγενή”, όπως και το συγκεκριμένο, που κατά παραχώρηση φιλοξενούνταν σε κάποιες αίθουσες του 3ου Δημ. Σχολείου & του 4ου Νηπ/γείου Λαυρίου. Όταν, μετά από εφτά χρόνια λειτουργίας του Δημοτικού, του αποδόθηκε προσωρινά (εδώ και ένα χρόνο) ένας πιο αξιοπρεπής χώρος, και μόλις το σχολείο άρχισε να οργανώνεται και να χρησιμοποιείται, πλέον, σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή (διαδραστικοί πίνακες, εργαστήριο πληροφορικής, χώροι ζωγραφικής και μουσικής), γεγονός που δίνει τη δυνατότητα να βελτίωθεί η εκπαίδευση αυτών των μαθητών και να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητά της, μπαίνει και πάλι το ζήτημα της μεταφοράς του.
Μάλιστα η μεταφορά του, δε φαίνεται να αντιμετωπίζεται με την ανάλογη σοβαρότητα, καθώς, ενώ αρχικά προτάθηκε το διπλανό κτίριο, του παλιού βρεφονηπιακού δεν έχει γίνει σ’ αυτό κανένα έργο προετοιμασίας για τα τεράστια προβλήματα στη λειτουργικότητά του. Έτσι στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο πάρθηκε απόφαση από το Δήμο να νοικιαστεί νέο κτίριο για τη λειτουργία των δύο αυτών ειδικών σχολικών μονάδων.
Σε κάθε περίπτωση, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Κ. Σωτηρίου» δηλώνει προς κάθε κατεύθυνση (Δήμο Λαυρεωτικής και Δ/νση Π.Ε. Αν. Αττικής) ότι στηρίζουμε αποφασιστικά τον αγώνα των γονέων και των εκπαιδευτικών των σχολικών μονάδων και δεν πρόκειται να αποδεχτούμε σε καμία περίπτωση να γίνει η μεταφορά των σχολείων, αν δεν εξασφαλιστεί κατάλληλο κτίριο, που θα πληρεί όλες τις προϋποθέσεις ώστε να καλύψει όλες τις ανάγκες της λειτουργίας των σχολείων με επάρκεια.
Κάποια στιγμή, το μοναδικό Ειδικό Σχολείο στη Ν.Α. Αττική θα πρέπει να πάψει να «περιφέρεται». Δηλώνουμε ότι θα συμβάλουμε στις προσπάθειες των εκπαιδευτικών και των γονέων στον αγώνα για την εξασφάλιση όλων των αναγκαίων προϋποθέσεων.

Παραθέτουμε την επιστολή διαμαρτυρίας του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Ειδικού Σχολείου Λαυρίου: (http://www.forkeratea.com/2015/05/blog-post_12.html )

Αγαπητοί συμπολίτες

Θα ήθελα να σας συστηθώ, γιατί με μεγάλη μου λύπη ανακάλυψα ότι δε με ξέρετε!
Είμαι το Ειδικό Σχολείο Λαυρίου (Δημοτικό & Νηπιαγωγείο).
Φιλοξενώ 38 παιδάκια, από 6 έως 15 χρονών, με αυτισμό, νοητική υστέρηση και άλλα σύνδρομα.
Είναι όλα γλυκύτατα και αξιολάτρευτα.
Είμαι περήφανο γι’ αυτά. Παλεύουν μόνα…

Ας τα πάρουμε, όμως, απ’ την αρχή.
Λειτούργησα πριν 8 χρόνια (2007), με πολύ κόπο, για να καλύψω αρχικά τις τοπικές ανάγκες και σιγά–σιγά
όλη τη Νοτιοανατολική Αττική. Για επτά χρόνια, μας φιλοξενούσε το 3ο Δημοτικό σε δύο αίθουσές του, έχοντας μία εξωτερική, πλαστική – χημική τουαλέτα για τους μαθητές και το εκπαιδευτικό προσωπικό!
Κανείς δε μας κοιτούσε. Μάλλον, ντρέπονταν για εμάς…

Εμείς, όμως, ανθίσαμε, μεγαλώσαμε και βγάλαμε φωνούλες:

Κύριοι «τέλειοι», ανοίξτε τα μάτια σας (αυτά του κεφαλιού σας),
γιατί μάτια στην καρδιά σας δεν υπάρχουν. Η καρδιά σας είναι τυφλή!

Απαιτούμε αυτά που μας αξίζουν. Δεν παρακαλούμε.

Καμία αρχή δεν είναι δίπλα μας.
Οι πολιτικοί υπόσχονται και κοροϊδεύουν μικρά παιδιά…
Η εκκλησία, απλά, λυπάται με αυτά «τα παιδάκια, τα χαμηλά», όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε…
Κανείς δεν είναι εκεί, κανείς δεν είναι εδώ,
κανείς δεν είναι για μας…

Δεν αξίζουμε τον οίκτο σας.
Αξίζουμε σ’ αυτή τη γη, ό,τι και τα άλλα παιδιά : Ισότητα, Αγάπη, Σχολείο.

Το σχολείο που είμαστε τώρα (Νέος Βρεφονηπιακός Σταθμός) δεν είναι πάλι δικό μας.
Στο τέλος της σχολικής χρονιάς, θα είμαστε και πάλι άστεγοι.
Ντροπή σας!

Λυπάμαι που δεν έχουμε και εμείς κάποιον να ευχαριστήσουμε για τη συμπαράστασή του.
Λυπάμαι γιατί ενώ εμείς ψηλώνουμε,
αυτοί παραμένουν κολλημένοι στο χώμα και ασχολούνται με αυτό…

Η ζωή είναι ψηλά, ψηλά στον ουρανό, κοντά στους Αγγέλους, που είναι κοντά μας…

Δώστε το χέρι σας και θα πάρετε πολλά «δώρα» από αυτά τα παιδιά… Αυτά κρατούν τα κλειδιά…

Επιτέλους, κάντε κάτι! Κάτι ουσιαστικό! Κάτι για το οποίο θα είστε περήφανοι!

Θα ήθελα πολύ να σας ευχαριστήσω που μου αφιερώσατε λίγο από το χρόνο σας για να με γνωρίσετε.
Εύχομαι να άγγιξα «κάτι» μέσα σας…
Περιμένω…
Με εκτίμηση
Ειδικό Δημοτικό & Νηπιαγωγείο Λαυρίου

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ
ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΛΑΥΡΙΟΥ